Sloj za omogućavanje difuzije pare (parorasteretni sloj) može biti lociran na raznim mjestima u presjeku ravnog krova, čak i ispod hidroizolacije, ali se najčešće kombinira sa toplinskom izolacijom, tako da se danas proizvode ploče toplinske izolacije sa već kaširanim parorasteretnim slojem. Ovaj se sloj inače ne smije (kontinuirano) lijepiti na podlogu (lijepe se samo preklopi međusobno). Parorasteretni sloj mora biti kontinuiran i dobro pripasan uz mjesta prodora kroz ravni krov (vodolovna grla, dimnjaci i sl.). Isti su uvjeti i za izvedbu parozapornog sloja (parne brane) koja se izvodi iznad parorasteretnog sloja, često i u direktnoj kombinaciji (bitumenske trake sa zrnima pijeska –PERVERBIT i sl).
Kod izvedbe toplinske izolacije ravnih krovova treba paziti da materijali osjetljivi na više temperature ne dolaze u kontakt sa vrućim bitumenom, ili se napravi pauza potrebna za hlađenje ili se interpolira zaštitni sloj. Ploče se polažu u istom smjeru a ako su sa donje ili gornje strane nažljebljene (zbog difuzije pare) mora se paziti na kontinuitet žlijebova.
Priključak na atmosferu vrši se obično putem limarskih detalja. Kao i za termo, i za hidroizolacije se primjenjuju različiti materijali koji se postavljaju ili uz pomoć bitumenskih, vrućih i hladnih premaza sa odgovarajućim preklopima ili samo uz ljepljenje ili varenje preklopa. Neki plastični pokrovi nanose se tako da se odgovarajuće komponente mješaju neposredno prije aplikacije i zatim nanašaju na podlogu.
Trake se lijepe namazima a počinju se polagati paralelno sa strehom, sa niže strane krova prema višoj, tako da gornja preklapa donju za barem 10 cm (osim u slučaju varenja minimalno je 4 cm). Trake svih slojeva hidroizolacije se u principu polažu u istom smjeru samo sa pomaknutim preklopima (kod strmijih krovova mogu se trake polagati i okomito na strehu).
Trake sa metalnim uloškom, bez obzira na proizvodnu duljinu moraju se sječi na komade sa maksimalno pr. 3,33 m(obično i 2 ili 2,5 m, jer je ukupna duljina 10 m).
Pokrov može biti jednostruk, dvostruk ili (obično) višestruk. Kod nas se izvode najčešće 3 sloja «obične» bitumenske ljepenke, ili u kombinaciji sa specijalnim trakama, a često i uz interpolaciju sloja jutenog pletiva na jedan premaz više. Ljepenke su različitih debljina odnosno težina (treba propisati vrstu).
Za građevine trajnog sadržaja jednostruki pokrov se može izvoditi samo sa kvalitetnim specijalnim trakama koje se međusobno vare a na podlogu lijepe zagrijavanjem pomoću plinskog plamenika.
